Ο γενικόςεισαγγελέας του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, Melchior Wathelet, μόλις δημοσίευσε τις διαπιστώσεις του στο πλαίσιο της προδικαστικής απόφασης σχετικάμε την αλιευτική συμφωνία μεταξύ του Μαρόκου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ο γενικός εισαγγελέας διαχωρίζει από την αρχή της έκθεσής του νομικούς συλλογισμούς, περιγράφοντας το Μαρόκο ως κατοχική δύναμη: "το μεγαλύτερο μέρος της  Δυτικής Σαχάρας καταλαμβάνεται από το Μαρόκο" είπε, απορρίπτοντας έτσι ολόκληρη την ιστορία της περιοχής και στρεβλώντας τη φύσητης διαφοράς που αναγνωρίζει το δικαίωμα του Μαρόκου να διαχειρίζεται και να εκμεταλλεύεται πόρους υπέρ της κοινωνικο οικονομικής ανάπτυξης της περιοχής.

 Συνεχίζει τη δίκητου με βάση τα επιτηδευμένα επιχειρήματα της WSC (εκστρατεία δυτικής Σαχάρας),
μια οργάνωση που χτίστηκε από το μηδέν στο Ηνωμένο Βασίλειο από κριτικούς από το Μαρόκο, προκειμένου να προκαλέσει ψευδαισθήσεις σχετικά με το ζήτημα της Σαχάρας,   και ότι παρουσιάζει ως «δικαιούχο» τον δικαστικό έλεγχο μιας διεθνούς συμφωνίας που συνάπτεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
  Εξάλλου, το συμπέρασμα αυτό αφορά απλώς τη γνώμη του γενικού εισαγγελέα στο πλαίσιο εθνικής διαφοράς επί της οποίας το Δικαστήριο δεν είναι αρμόδιο να αποφανθεί.

 "Η αλιευτική εκμετάλλευση από την Ένωση των υδάτων που γειτνιάζουν με τη Δυτική  Σαχάρα που θεσπίστηκαν και εφαρμόστηκαν από τις αμφισβητούμενες πράξεις δεν σέβεται το δικαίωμα του λαού της Σαχάρας να Αυτοδιάθεση"  καταλήγει στην έκθεσή του, χωρίς να ορίζει τι σημαίνει από τον λαό της Σαχάρας, Είναι ο πληθυσμός της Σαχάρας που συνεχίζει να απολαμβάνει την κοινωνικο οικονομική πρόοδο που επιτεύχθηκε χάρη στην καλή διαχείριση των τοπικών πόρων, ή τους απομονωμένους ανθρώπους του Tindouf, των οποίων η συλλογική μνήμη διαμορφώθηκε από  τις παραπλανητικές πρακτικές μιας άλλης εποχής

 Αυτός είναι ολόγος που οδήγησε το Μαρόκο ως κυβέρνηση να μην δώσει ιδιαίτερη προσοχή σε αυτά τα συμπεράσματα.
Επιπλέον, το Μαρόκο, το οποίο είναι κυρίαρχο και ασκεί πλήρως το δικαίωμά του στην επικράτειά του, θεωρεί ότι πρόκειται για ένα ζήτημα που πρέπει ναρυθμιστεί σε καθαρά ευρωπαϊκό πλαίσιο.
Και η προσφυγή στο «polisario» δεν μπορεί με κανένα τρόπο να επηρεάσει τησταθερότητα και τη ρίζα των σχέσεων ΕΕ-Μαρόκου σε έναν κόσμο όπου η διατήρηση αξιόπιστων συμμαχιών δεν συνιστάται πλέον.